1.กัปปะ

ประวัติ:กัปปะเป็นผีญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง จัดอยู่ในจำพวกพรายน้ำ มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกบ ตัวสีเขียว แต่มีกระดองเต่าอยู่ข้างหลัง เท้ามีพังผืดทั้งเท้าหน้าและเท้าหลัง จมูกแหลม มีลักษณะศีรษะที่แบนและกลางกระหม่อมไม่มีผม เป็นปีศาจที่อาศัยอยู่ตามหนองน้ำหรือแหล่งน้ำต่าง ๆ เชื่อว่า อาหารที่กัปปะชอบคือ แตงกวา ชอบเล่นซูโม่เพราะมีพละกำลังเยอะ ลักษณะพิเศษคือ มีจานอยู่บนหัวไว้เก็บน้ำ ซึ่งน้ำจะทำให้กัปปะมีพลังพิเศษ และมีพละกำลังมากขึ้น ในทางกลับกันถ้าสูญเสียน้ำไป กัปปะจะอ่อนแรงลงอย่างมาก ถึงขนาดที่ไม่สามารถขยับตัวได้ ถึงแม้ว่ากัปปะจะมีรูปร่างพอๆกับเด็ก แต่ก็เป็นผีที่เอาชนะได้ยาก มันมีปากแหลมเหมือนนก ผิวเป็นเมือกลื่น อาจมีสีเขียว น้ำเงิน หรือแดง มือเป็นผังผืด ที่หลังจะมีกระดองเต่า มีขนดกทั่วตัว แขนขาของกัปปะยาว และยืดหยุ่นได้ เมื่อกัปปะขึ้นจากน้ำจะหมดฤทธิ์ จึงใส่น้ำไว้บนศีรษะที่แบนราบของตัวเอง ดังนั้นเมื่อพบเจอกับกัปปะให้ก้มคาราวะ เมื่อกัปปะคาราวะตอบ น้ำบนศีรษะจะหก ทำให้หมดฤทธิ์ และ อีกวิธี ก็คือ ให้เขียนชื่อตัวเอง ลงไปในแตงกวา แล้วขว้างลงไปในแม่น้ำ เมื่อ กัปปะ มาเจอแตงกวานี้เข้าก็จะกินอย่างเอร็ดอร่อย และ ก็จดจำชื่อ ที่อยู่บนแตงกวาด้วย คราวหน้าบังเอิญต้องเจอะเจอเจ้าของชื่อ กัปปะ ก็จะไม่ทำอันตรายอะไร

ข้าน้อยทำไมต้องเขียนทุกคำด้วยฮือๆ

ผมไม่ได้ชื่อ โดโรโระ ผมโดเรเระ

แต่ขอบคุณที่อ่านขอรับ

การาสุเทนกุ หรือ นกสามขา (「天狗」, Tengu, 天狗)
ความเชื่อเรื่องนกสามขาที่มีอยู่ทั้งในแถบญี่ปุ่นและเกาหลี
โดยทางญี่ปุ่นเชื่อว่าการาสุเทนกุ มีภาพลักษณ์ของปีศาจร้าย
และมักจะสร้างพายุเข้าโจมตีผู้คนเสมอๆ ซึ่งประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่
ถูกพายุถล่มบ่อยครั้ง การาสุเทนกุเป็นข้ารับใช้ของไดเทนกุ
ซึ่งมักปรากฎภาพของไดเทนกุ ที่ล้อมรอบไปด้วยการาสุเทนกุ
บางความเชื่อนั้นเชื่อว่าการาสุเทนกุไม่ได้เป็นผีร้าย
ทั้งยังเป็นปีศาจที่รักสงบและสุภาพ แต่การกระทำร้ายๆนั้น
เป็นเพราะการาสุเทนกุต้องทำตามคำสั่ง ของไดเทนกุ

ตามความเชื่อแล้ว การาสุเทนกุมีแต่เพศผู้ จะอาศัยอยู่ในป่าลึก
เป็นผีที่คาดเดาไม่ได้ ตามเรื่องเล่ามักจะพฤติกรรมที่คาดเดาได้ยาก
บางครั้งมันจะลักพาตัวเด็กๆ ไปทิ้งไว้ในป่า
แล้วเฝ้ามองเด็กที่หลงทางอยู่ในป่า
แต่บางเรื่องเล่าผู้คนก็บอกว่าเมื่อใดที่หลงป่า
ให้ขอร้องให้การาสุเทนกุช่วยแล้วมันจะนำทางออกจากป่าให้ได้
การาสุเทนกุยังชอบปล่อยข่าวลือ สร้างความวุ่นวายให้มนุษย์
แต่บางคนกลับเชื่อว่าการาสุเทนกุชอบสงคราม
อีกทั้งมันยังเชื่อว่ามนุษย์ไม่ควรมีอำนาจมากเกินไป
เหตุการณ์การประท้วงหรือสงครามในสมัยก่อน
จึงมักโทษว่าเป็นฝีมือของการาสุเทนกุที่ปล่อยข่าวลือ

การาสุเทนกุสามารถเรียกพายุได้ เชี่ยวชาญมนต์มายา และวิชาแปลงกาย
มีพละกำลังมากทั้งยังเจนจัดการรบ เป็นสมุนที่พึ่งพาได้ของไดเทนกุ
ซึ่งเป็นเทนกุที่มีลำดับชั้นสูงกว่า ลักษณะของการาสุเทนกุคล้ายกับมนุษย์นก
ซึ่งมักไปไหนมาไหนด้วยการบิน แต่ว่าไดเทนกุจะใช้วิธีเคลื่อนย้ายในพริบตา
มากกว่าการบินถ้าเป็นระยะทางสั้นๆ

การาสุเทนกุชื่นชมผู้กล้าที่กล้าต่อกรกับผู้นำทรราชย์
การาสุเทนกุจะช่วยเหลือเหล่าผู้กล้า ให้สามารถสู้เพื่อความยุติธรรมได้
จึงมีคนเชื่อว่าการที่ชื่อเสียงของการาสุเทนกุเสียหาย
เป็นเพราะเหล่าผู้นำทรราชย์ที่สูญเสียอำนาจใส่ความการาสุเทนกุ
ดังนั้นแม้ว่าในยุคปัจจุบันมนุษย์จึงมีความยำเกรงการาสุเทนกุ
บางครั้งถึงกับเรียกว่าเป็น เทพพยาบาท เมื่อใดที่มนุษย์ล่มหลงในอำนาจ
หรือผิดคำสาบาน การาสุเทนกุจะออกมาจากเขาแล้วทำลายผู้นั้นให้สิ้น

มีเรื่องเล่าหนึ่งเล่าว่า มีหญิงสาวคนหนึ่งที่สายตาย่ำแย่มาก
เล็งอะไรไม่เคยแม่นยำเลย แต่ถูกการาสุเทนกุเข้าสิง
และในฝันการาสุเทนกุได้สอนวิชาดาบให้กับเด็กผู้หญิงคนนั้น
จนเธอกลายเป็นนักดาบที่ร้ายกาจและมีชื่อเสียง บางข่าวลือก็เล่าว่า
เหล่าชิโนบิหรือนินจา คือเหล่าผู้ที่ได้รับการฝึกฝนวิชาจากการาสุเทนกุ

เรื่องเล่าที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับการาสุเทนกุ คือ เรื่องราวของ มินาโมโตะ
โนะ โยชิซึเนะ (Minamoto no Yoshitsune) ซึ่งเดิมชื่อว่าอุชิวากะมารุ
เป็นลูกชายของ โยริโทโมะซึ่งเป็นเจ้าเมืองที่ถูกลอบสังหาร
แต่อุชิวากะมารุได้รับการไว้ชีวิต อุชิวากะมารุจึงออกบวช
และเร้นกายอยู่ในวัดแถบหุบเขาคุรามะ มีอยู่วันหนึ่ง
อุชิวากะมารุได้ไปพบกับการาสุเทนกุเข้า
การาสุเทนกุรู้สึกถูกชะตากับอุชิวากะมารุ จึงสอนเพลงดาบให้
จนอุชิวากะมารุเป็นนักดาบที่เก่งกาจ และสามารถรวบรวมกองกำลัง
ชิงอำนาจกลับคืนมาได้เป็นผลสำเร็จ และได้เป็น มินาโมโตะ โน โยชิซึเนะ

ในภาพยนต์เรื่อง จูมง นกสามขาเป็นสัญลักษณ์ของจูมง
และเนื่องจากว่านกสามขากับการาสุเทนกุมีลักษณะที่คล้ายกัน
ซึ่งภาพลักษณ์ของการาสุเทนกุไม่ค่อยดีนัก
ทำให้ธิดาเทพยองมีอึนที่มองเห็นการมาของนกสามขาทำนายผิดพลาดไป
คิดว่าจูมงจะเป็นกาลกีณีกับแคว้นพูยอ ต้องหาทางกำจัดเสีย
ซึ่งธิดาเทพลืมไปว่าการาสุเทนกุยังมีนิสัยชอบช่วยเหลือผู้กล้า
ที่ลุกขึ้นต่อสู้กับผู้นำทรราชย์ ภายหลังธิดาเทพยองมีอึน
จึงนับถือการาสุเทนกุเป็นเทพคุ้มครอง

นกสามขาที่มีลักษณะคล้ายกับการาสุเทนกุก็คืออีกาสามขา ยาตะการาสุ (八咫烏)
ซึ่งเป็นนกประจำตัวของเทพีสุริยาอามาเทระสุและเป็นสัญลักษณ์ของสมาคมฟุตบอล
ญี่ปุ่นในปัจจุบัน

คาไมทาจิ 鎌鼬 • かまいたち จะเล่นงานนักเดินทาง โดยการชนให้ล้ม ฟันให้เป็นแผล แล้วทายาให้ไม่รู้สึกเจ็บ

คาไมทาจิ (「鎌鼬」, Kama-itachi, 鎌鼬) เป็นภูตลมในตำนานความ
เชื่อญี่ปุ่น ชื่อของคาไมทาจินั้น คามะ แปลว่า เคียว,อิทาจิ แปลว่า
ตัววีเซิล เนื่องจากว่าคาไมทาจิเป็นภูตลม
จึงเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหมือนสายลม
เรื่องเล่าเกี่ยวกับคาไมทาจิมีอยู่ว่าผู้คนที่ขึ้นไปบนภูเขา
บางครั้งจะพบกับลมหมุน เมื่อลมหมุนผ่านไป
เขาก็พบว่าตัวเองมีบาดแผลแต่ไม่รู้สึกเจ็บ คาไมทาจิอาศัยอยู่ในลมหมุน
มีอยู่ด้วยกัน 3 ตัว มีพฤติกรรมคือ ตัวแรกจะชนเหยื่อให้ล้ม
ตัวที่สองจะฟันเหยื่อให้เป็นแผล
ส่วนตัวที่สุดท้ายจะทายาให้เพื่อห้ามเลือดและระงับอาการเจ็บปวด
แต่การจู่โจมบางครั้งก็สร้างบาดแผลร้ายแรง และเจ็บปวดกว่าที่คิด
ไม่เป็นที่แน่ชัดว่าทำไมคาไมทาจิจึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น

คาไมทาจิจัดว่าเป็นอันตรายกับมนุษย์ เพราะมีบางเรื่องเล่ากล่าวว่า
ผู้ที่พบปรากฏการณ์คาไมทาจิ บางครั้งไม่ได้ถูกฟันครั้งเดียว
แต่จะถูกฟันแล้วทายา แล้วถูกฟันซ้ำๆอีก ซึ่งนับว่าน่ากลัว
เพราะว่าคาไมทาจิมีนิสัยชอบต่อสู้อยู่เหมือนกัน

อินุกามิ(เทพสุนัข)ในเกมปิศาจหัวสุนัข

เป็นวิญญาณสุนัขที่ซื่อสัตว์ต่อเจ้านาย ซึ่ง เมื่อมันกลายเป็นอินุกามิ จะมีพลังสามารถตรวจจับวิญญาณตนอื่นได้
และบางตน ยังสามารถขับไล่วิญญาณร้ายที่อริกันได้ แต่อินุกามิก็มีความดุร้ายเช่นเดียวกับหมาป่า
เรื่องเล่าเกี่ยวกับวิธีการสร้างอินุกามิ มีได้หลายวิธี บางวิธีกล่าว ว่า วิญญาณของสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก
สามารถเรียกมา อยู่ในรูปของวิณญญาณ ผู้พิทักษ์ได้ บางเรื่องเล่ากล่าวว่า
วิธีการสร้างอินุกามิ คือ การทำให้สัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก ตายด้วยน้ำมือ ของเจ้านายที่มันไว้ใจ นำศพไปฝังไว้ที่ทางแยก
แล้วทำพิธีร่ายอาคม จะสามารถ สร้างอินุกามิที่ทรงพลัง ที่สามารถไปไหนมาไหนได้เองโดยอิสระ มีแต่องเมียวที่มีพลังสูงส่งจริง
จึงจะสามารถควบคุมอินุกามิ ที่ถูกสร้างขึ้นโดยวิธีนี้ได้
วิธีการสร้างอินุกามิ อีกวิธีหนึ่ง เล่าว่า ให้ผูกสุนัขที่หิวจัดไว้
แล้ววางชามอาหารล่อไว้แต่ให้กินไม่ถึง เมื่อความอยากอาหารของมันขึ้นถึงขีด
สุด ก็ให้ตัดหัวซะ จะได้อินุกามิที่ทรงพลัง และดุร้ายมาก
ในบางครั้งองเมียวที่เรียกอินุกามิมาใช้จู่โจมศัตรู อาจนึก
เสียใจภายหลังที่สร้างอินุกามิขึ้นมา เพราะมันจู่โจมอย่างโหดเหี้ยม
ไร้ความปราณี

ดังนั้นผู้ที่จะใช้อินุกามิได้เต็มประสิทธิภาพ
จึงจำกัดอยู่แค่องเมียวชั้นสูงเท่านั้น คนที่พลังไม่เข้าขั้น หากจะใช้อินุ
กามิ อาจต้องเสียใจภายหลัง
หรือจบชีวิตของตัวเอง เพราะอินุกามิไม่ได้ควบคุม ได้ง่ายๆ ถึงแม่ว่าจะเป็นอินุกามิที่สร้างอย่างถูกวิธี จนเป็นวิญญาณผู้พิทักษ์

แต่ หากปราศจากเจ้านาย หรือได้รับการปฏิบัติที่ไม่เหมาะสม มันก็อาจทอดทิ้ง เจ้านาย และสามารถออกอาละวาดได้เอง
การใช้อินุกามิ มักเป็นทางเลือกสุดท้าย ของวิชามนต์ดำเพื่อเล่นงานใครซักคนที่ไม่สามารถหาทาง อื่นเล่นงานได้แล้ว

การเรียกอินุกามิต้องการ การ บูชายัญหนึ่งชีวิต ด้วยมือของตัวเอง เมื่อหนึ่งชีวิตดับลง จะได้อินุกามิกลับมา

แต่ก็เป็นวิญญาณที่เต็มไปด้วย ความแแค้น และไม่สามารถควบคุมได้ง่ายๆ
ถ้าไม่มีการเตรียมการอย่างดี พร้อม ซึ่งไม่อาจคาดการณ์ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เจ้าของที่ไม่สามารถควบคุมอินุกามิได้ จะพบความยากลำบากในการกำจัดอินุกามิ ทิ้ง

ถึงแม้ว่าจะพยายามนำไปทิ้งที่เกาะร้าง ก็ไม่ช่วยให้รอดพ้นจากคำสาปอินุ กามิไปได้
ซึ่งจะทำให้เจ็บป่วยอย่างแระหลาด มีเพียงหมอมนต์ที่มีพลังเยียวยาสูงจริง จึงจะสามารถแก้คำสาปปอินุกามิได้

นโกะมาตะ 猫又 •猫叉 • 猫股 • ねこまた เป็นแมวที่มีหางแยกตั้งแต่ 2 หางขึ้นไป สามารถควบคุมคนตายได้

เนโกะมาตะ (「猫又」, Nekomata, 猫又) หรือ แมวผี
มีเรื่องเล่ามาว่า เมื่อแมวบางตัวมัอายุมากจะมีตะบะสูงขึ้น
แล้วกลายเป็นแมวผี ที่เรียกว่าบากะเนโกะ
ซึ่งมีหลายวิธีที่มันจะสามารถกลายเป็นบากะเนโกะได้
และเมื่อหางมันแยกออกเป็น 2 หาง มันถึงจะพัฒนากลายเป็นเนโกะมาตะ
ซึ่งเนโกะมาตะสามารถขยายตัวได้ถึง 1 เมตร และส่วนมากจะเดินด้วยขาหลัง 2 ขา
และมันเป็นผีที่ไม่ยอมให้ใครมาดูถูก ถ้าใครปฏิบัติกับมันไม่ดี
มันจะจดจำอย่างฝังใจ เชื่อกันว่าการเต้นรำของเนโกะมาตะสามาถควบคุมคนตายได้
และยังเชื่ออีกว่าเนโกะมาตะเป็นสาเหตุของเพลิงไหม้ที่ผิดปกติ
จึงมีความเชื่อบางอย่างที่จะตัดหางแมวออกซะ
เพื่อป้องกันไม่ให้มันกลายเป็นเนโกะมาตะ

เรื่องเล่าของเนโกะมาตะ แตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่
บ้างก็เชื่อว่าเนโกะมาตะจะกิน แม้กระทั่งเจ้านายของตัวเอง
และการที่ทิ้งแมวไว้กับศพเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก
เพราะมันอาจจะปลุกศพให้คืนชีพ และควบคุมศพได้
ในขณะที่บางตำนานกล่าวว่าเนโกะมาตะจะแปลงร่างเป็นสาวงามในยามค่ำคืนเพื่อ
ปรนนิบัติเจ้านาย

นุราริเฮียวน์ ぬらりひょん นุราริเฮียวน์ หรือเทพอาคันตุกะ
ไม่เป็นอันตรายกับมนุษย์ มักปรากฏตัวในรูปชายชราหัวโตๆ หน้าตาอิ่มเอิบ
มีพลังในการสะกดจิตผู้คน ทำให้ผู้คนเข้าใจผิดว่าเป็นเจ้าของบ้าน
หรือเจ้านายใหญ่ โดยมีเรื่องเล่าว่าเทพอาคันตุกะมักจะเข้าบ้านคนอื่น
โดยไม่เกรงใจ และดื่มกินตามที่ตัวเองต้องการ
บางครั้งผู้คนก็เข้าใจว่าเป็นปีศาจนักต้มตุ๋น ทว่าตามบ้านเก่าๆ
มักมีศาลเจ้าที่เตรียมเครื่องเซ่นไว้
ซึ่งเป็นการจัดเตรียมไว้เพื่อต้อนรับเทพอาคันตุกะ
ที่อาจจะมาแวะเยี่ยมเยียนตามบ้าน

ว้าวๆมีคนเสริมด้วย

อีเม้ย ล่ะกัน รอยไหมเนี่ย กำลังดังเลย

กัปปะ

ที่จริงมีอีกเยอะ

ผมว่า อันที่สองสวยกว่านะครับ

เอาผีลงต่อละนะ

ยูกิอนนะ หรือ ปีศาจหิมะในชุดสีขาว
เป็นตำนานที่มีชื่อเสียงมากในเกาะฮอกไกโด เพราะที่นั่นเป็นเขตภูมิอากาศเย็น
ที่เมื่อถึงฤดูหนาวจะมีพายุหิมะอยู่บ่อยครั้ง
เรื่องราวของยูกิอนนะมีหลากหลายเรื่องราว บ้างก็เล่าว่า
เมื่อก่อนตอนยังมีชีวิต
เธอเป็นแม่ลูกอ่อนที่ติดอยู่บนภูเขาตอนเกิดพายุหิมะ
บ้างก็ว่าเธอตกเขาเสียชีวิตบนภูเขาตอนเกิดพายุหิมะ ไม่ว่าจะมีกี่กระแส
แต่ปีศาจหิมะก็ยังคงความน่ากลัวอยู่ในตัวเอง
เรื่องราวเกี่ยวกับการพบเห็นปีศาจหิมะนั้นมีหลายเรื่อง มีเรื่องนึงเล่าว่า
เมื่อมีคนติดอยู่บนเขาตอนหิมะตก หรือไปเดินเขาตอนกลางคืนท่ามกลางพายุหิมะ
คนเหล่านั้นจะพบเจอร่างของหญิงในชุดกิโมโนสีขาว
เธอคนนั้นจะขอให้คนเหล่านั้นอุ้มลูกให้
เหยื่อจะไม่สามารถวางลูกของเธอลงได้
และลูกของเธอจะกลายเป็นน้ำแข็งที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
และหนักขึ้นจนทำให้เหยื่อจมหิมะตายในที่สุด
เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุดเล่าว่า ครั้งหนึ่ง
มีชายตัดฟืนสองคนเดินขึ้นเขาในยามวิกาล แล้วเกิดพายุหิมะขึ้น
สองคนนั้นจึงจำเป็นต้องพักบนเขา เมื่อทั้งสองเข้านอน ชายหนุ่มก็ตื่นขึ้นมา
และสังเกตุเห็นว่า มีร่างๆหนึ่งกำลังยืนมองหน้าชายแก่อยู่
ร่างนั้นกระซิบบอกชายหนุ่มว่า
เธอจะไว้ชีวิตตราบเท่าที่เขาไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ เช้าวันต่อมาเขาก็พบว่า
ชายแก่ที่มาด้วยกันได้เสียชีวิตลงแล้ว จากนั้นหนึ่งปี
ชายหนุ่มก็ได้พบหญิงสาวผู้หนึ่ง หน้าตาสวย แต่ผิวซีดเผือด
เขาแต่งงานกับเธอคนนั้น และมีลูกด้วยกันถึงสิบคน
แต่น่าแปลกว่าความสวยของเธอไม่เคยลดน้อยลงเลย
วันหนึ่งเขาเล่าเรื่องที่เจอมาเมื่อหนึ่งปีก่อนให้เธอฟัง
เธอโกรธมากและคืนร่างเป็นปีศาจหิมะดังเดิม ชายหนุ่มกลัวมากและทำอะไรไม่ถูก
แต่ปีศาจหิมะไม่ได้ทำร้ายเขา เพราะเธอเห็นแก่ลูกๆ
เธอจึงจากเขาไปและไม่มาให้เห็นอีกเลย

คะสะโอบาเคะ เป็นผีญี่ปุ่นหรือ mononoke 「物の怪」 ในกลุ่มที่เรียกว่า Tsukumogami 「付喪神」หรือ
ภูตผีปีศาจที่เกิดจากข้าวของเครื่องใช้ที่มนุษย์สร้างขึ้น
ซึ่งผีจำพวกนี้เกิดจากความเชื่อที่ว่าสิ่งของต่างๆ (จะเป็นอะไรก็ได้นะ)
พอมีอายุครบ 100 ปี ก็น่าจะเกิดพลังวิญญาณทำให้มีชีวิตขึ้น ที่ดังๆ
ก็มีผีโคมไฟ ผีกระดาษ ผีผ้าฝ้าย แล้วผีร่มก็เหมือนกัน เมื่ออายุครบ 100 ปี
ก็กลายเป็น Tsukumogami ที่ชื่อว่า Kasa Obake




รูป
ร่างหน้าตาของ Kasa Obake โดยทั่วไปก็จะเป็นร่มเก่าๆ ที่ทำจากไม้และกระดาษ
มีหนึ่งตา มีหนึ่งลิ้นยาวๆ ที่มักจะห้อยออกมาจากปากอยู่เสมอ
มีขาหนึ่งข้างที่แอบใส่เกี๊ยะญี่ปุ่น (geta) มาด้วย
เดินไม่ได้ก็ต้องกระโดดไป กระโดดมา ในวันที่ฝนตก Kaso Obake
ก็จะชอบลอยไปลอยมาอย่างมีความสุข มีนิสัยขี้เล่น หลอกล่อให้คนมาใช้ร่ม
(ก็ตัวมันนั่นแหล่ะ) จากนั้นก็แกล้งทำให้กลัว
ซึ่งที่จริงมันก็แค่อยากจะเล่น แล้วก็คงจะสนุกที่ได้เล่นกับคนอื่นมาก
มันจึงมักจะชอบแกล้งพวกผู้ใหญ่ แต่จะเล่นกับพวกเด็กๆ ว่ากันว่า Kasa Obake
น่ารักน่าเอ็นดูมากกว่าที่จะน่ากลัว แต่ยังไงซะ ขอไม่เจอเลยซักผีจะดีกว่า
ฮะ ฮะ




จังหวัด
Tottori ก็น่าจะเป็นที่หนึ่งที่มีความผูกพันกับผีร่ม Kasa Obake
มากกว่าที่อื่นๆ เพราะมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีร่มอยู่
หน้าตาก็เหมือนกับที่เล่ามา
แต่มีนิสัยชอบทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
โดยเฉพาะวันที่มีลมพัดแรงๆ นอกจากนี้ที่เมือง Tottori
ก็มีการเต้นระบำพื้นบ้านที่เรียกว่า Kasa Odori 「傘踊り」บ้างก็เรียกว่า Inaba no Kasa Odori แสดงกันในช่วงเทศกาล Shan Shan Festival ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงาน Obon Festival ในช่วงหน้าร้อนของที่นี่ เป็นการเต้นระบำที่ป๊อบมากๆ มีมาตั้งแต่สมัยเอโดะ




ว่า
กันว่าตอนนั้นเกิดความแห้งแล้งขึ้นอย่างหนัก แล้วก็มีชายคนหนึ่งชื่อ
Gorosaku (สงสัยจะลำบากจนเพี้ยน) ก็เต้นระบำขอฝนกับเทพเจ้าประจำหมู่บ้าน
เขาเต้นจนตัวตายเลยนะ แต่หลังจากนั้นความแห้งแล้งก็หมดไป
ต่อมาก็เกิดการเต้นระบำ Kasa Odori (Inaba Umbrella Dance) ขึ้นมา
ปัจจุบันแทนที่จะใช้ร่มกระดาษธรรมดา ก็จะมีการประดับประดาร่มอย่างสวยงาม
แล้วก็ผูกกระพรวนเข้าไปด้วย เวลาเต้นก็จะเกิดเสียงเป็นจังหวะ น่าสนใจมากเลย
งานนี้จะจัดขึ้นทุกวันเสาร์ที่สองของเดือนสิงหาคม ใครสนใจไปเจอกันได้ที่
Tottori

กลับมาที่ Kasa Obake นิดนึง...
จากการเกิดผีร่ม
(ร่วมถึง Tsukumogami อื่นๆ) ก็น่าจะเป็นกุศโลบาย
หรือภูมิปัญญาของชาวบ้านญี่ปุ่นเค้าด้วย
เพื่อที่จะเตือนให้คนรู้จักคนค่าของข้าวของเครื่องใช้
อันไหนไม่ใช้ก็ควรจัดเก็บหรือจัดการอย่างเหมาะสม
ไม่ควรเก็บไว้ให้เก่าแก่อย่างไร้ค่า ใครที่ไม่ค่อยจะดูแลข้าวของ
หรือว่าไม่รู้จักจัดเก็บ ทิ้งหรือขาย (บริจาคดีกว่า)
ข้าวของที่ไม่ได้ใช้แล้วซะบ้าง ระวังอีก 100 ปี พวกเขาจะมาเอาคืนกับลูกๆ
หลานๆ นะจ้ะ^^

่่Keroro Gunso พิมพ์ว่า:ยูกิอนนะ หรือ ปีศาจหิมะในชุดสีขาว
เป็นตำนานที่มีชื่อเสียงมากในเกาะฮอกไกโด เพราะที่นั่นเป็นเขตภูมิอากาศเย็น
ที่เมื่อถึงฤดูหนาวจะมีพายุหิมะอยู่บ่อยครั้ง
เรื่องราวของยูกิอนนะมีหลากหลายเรื่องราว บ้างก็เล่าว่า
เมื่อก่อนตอนยังมีชีวิต
เธอเป็นแม่ลูกอ่อนที่ติดอยู่บนภูเขาตอนเกิดพายุหิมะ
บ้างก็ว่าเธอตกเขาเสียชีวิตบนภูเขาตอนเกิดพายุหิมะ ไม่ว่าจะมีกี่กระแส
แต่ปีศาจหิมะก็ยังคงความน่ากลัวอยู่ในตัวเอง
เรื่องราวเกี่ยวกับการพบเห็นปีศาจหิมะนั้นมีหลายเรื่อง มีเรื่องนึงเล่าว่า
เมื่อมีคนติดอยู่บนเขาตอนหิมะตก หรือไปเดินเขาตอนกลางคืนท่ามกลางพายุหิมะ
คนเหล่านั้นจะพบเจอร่างของหญิงในชุดกิโมโนสีขาว
เธอคนนั้นจะขอให้คนเหล่านั้นอุ้มลูกให้
เหยื่อจะไม่สามารถวางลูกของเธอลงได้
และลูกของเธอจะกลายเป็นน้ำแข็งที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
และหนักขึ้นจนทำให้เหยื่อจมหิมะตายในที่สุด
เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุดเล่าว่า ครั้งหนึ่ง
มีชายตัดฟืนสองคนเดินขึ้นเขาในยามวิกาล แล้วเกิดพายุหิมะขึ้น
สองคนนั้นจึงจำเป็นต้องพักบนเขา เมื่อทั้งสองเข้านอน ชายหนุ่มก็ตื่นขึ้นมา
และสังเกตุเห็นว่า มีร่างๆหนึ่งกำลังยืนมองหน้าชายแก่อยู่
ร่างนั้นกระซิบบอกชายหนุ่มว่า
เธอจะไว้ชีวิตตราบเท่าที่เขาไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ เช้าวันต่อมาเขาก็พบว่า
ชายแก่ที่มาด้วยกันได้เสียชีวิตลงแล้ว จากนั้นหนึ่งปี
ชายหนุ่มก็ได้พบหญิงสาวผู้หนึ่ง หน้าตาสวย แต่ผิวซีดเผือด
เขาแต่งงานกับเธอคนนั้น และมีลูกด้วยกันถึงสิบคน
แต่น่าแปลกว่าความสวยของเธอไม่เคยลดน้อยลงเลย
วันหนึ่งเขาเล่าเรื่องที่เจอมาเมื่อหนึ่งปีก่อนให้เธอฟัง
เธอโกรธมากและคืนร่างเป็นปีศาจหิมะดังเดิม ชายหนุ่มกลัวมากและทำอะไรไม่ถูก
แต่ปีศาจหิมะไม่ได้ทำร้ายเขา เพราะเธอเห็นแก่ลูกๆ
เธอจึงจากเขาไปและไม่มาให้เห็นอีกเลย

มีอีกนะ แต่เป็นตำนานที่ไม่มีคนตาย

มีชายคนหนึ่งขึ้นไปตัดไม้บนภุเขาไปเจอหญิงสาวเดินอยู่จึงถามว่า"ทำไมท่านจึงมาอยู่บนเขาเช่นนี้" หญิงสาวตอบว่า "บ้านข้าอยู่บนยอดเขา" แล้วชายหนุ่มก็รับปากว่าจะพาไปส่งโดยให้หญิงสาวอยู่ให้ถังไม้ที่ตนเองสะพายอยู่ หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วหญิงสาวนั้นคือปิศาจหิมะ โดยที่เธอจะรอให้ชายหนุ่มเหนื่อยและหมดแรงก่อนจึงค่อยจะกิน แต่ในระหว่างเดินไปนั้น ชายหนุ่มก็หันมาถามประมาณว่า "หนาวมั้ย" "ทนหน่อยนะ" "เดี๋ยวก็ถึงยอดเขาแล้ว" อยู่เป็นระยะๆ แต่ก้ไม่มีเสียงตอบกลับมา หลังจากที่ชายหนุ่มเริ่มจะหมดแรง ก็ยังถามหญิงสาวอีกว่า "หนาวมั้ย เอาเสื้อของข้าไปห่มก็ได้" "ทนหน่อยนะ ข้าจะพาท่านไปส่งเอง" ปิศาจหิมะเกิดความละอายใจและสงสารชายหนุ่ม จึงได้แต่ตอบออกมาเบาๆว่า "ค่ะ..." แต่หลังจากนั้นเมื่อถึงยอดเขาแล้ว พอชายหนุ่มหันหลังไปมอง ก็เห็นแต่ถังที่ว่างเปล่าและเสื้อของตนเอง...