ตอนที่1 จอมพลคิรูรุมาเยือนเพโคปองแล้วขอรับกระผม

“คุๆคุ มีการติดต่อจากศูนย์บัญชาการเหรอ”สิบเอก คุรุรุมองเมลที่ส่งมาจากศูนย์บัญชาการ
“คุรุรุ ข้าน้อยมีเรื่องอยากขอให้ช่วยนะ เคโระเมลนี่มันอะไรเหรอ”กบสีเขียวนามสิบโท เคโรโระเดินเข้ามาพอเห็นเมลก็ถามสิบเอกที่นั่งอยู่ทันที
“คุๆคุ หัวหน้าไปเรียกทุกคนมารวมกันที่ฐานลับหน่อยสิ คุๆ”คุรุรุตอบพลางลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปยังส่วนของฐานทัพลับที่ทำเลียนแบบสะพานเดินเรือ


“เคโรโระ ที่ เรียกรวมพลนี่มันหมายความว่าไง”กิโรโระเดินเข้ามาพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
“ใช่ครับ คุณสิบโทที่เรียกนี่มีอะไรเหรอครับ”คนที่เด็กที่สุดในกองร้อยถาม
“ใช่ขอรับ ท่านหัวหน้า ถ้าไม่มีอะไร ข้าน้อย....”ผู้ถูกลืมแห่งกองร้อยกำลังจะพูดแต่สัญญาณเตือนภัยกลับดังขึ้นซะก่อน
“มีผู้บุกรุกค่ะ คุณอาคะ เป็นทหารเช้าเคโรน สัญลักษณ์ X ค่า”มัวพูดอย่างร้อนรน
“Xหรือว่า คือ คิรูรุ”กิโรโระพูดพร้อมกับทำท่ากระวนกระวาย
“คู๊ คุๆ งั้นดูภาพนะ จึ๊ก เข้าให้”ภาพที่ปรากฏออกมาทำเอาทั้งกองร้อย(ยกเว้นตัวเหลือง)เกิดอาการช็อค
“คิรูรุ บ้าน่าไม่น่าจะเป็นไปได้นี่”กิโรโระสบถทันทีที่เห็นกบสีขาวตัวที่พวกเขาเคยผนึกไปพร้อมกับอีกตัวหนึ่งที่ดูจะเด็กกว่ามาก เป็นสิ่งที่เคยกลับดาวเคโรนไปคิรูรุด็อท
“คุณ เคโรโระ”คิรูรุดอทเรียกผ่านกล้องให้เคโรโระได้ยินโดยเดิมแล้วคิรูรุด็อท เกิดมาจากเครื่องนับถอยหลังการรุกรานและได้รับการเลี้ยงดูจากสิบโท เคโรโระ จึงค่อนข้างจะติดเคโรโระมาก


“มัช นี่กลับมาแล้วเหรอ ขอร้าบบบบบ”เคโรโระรีบวิ่งไปต้อนรับหน้าบ้านฮินาตะซึ่งคิรูรุด็อทก็กระโจนไปกอดเคโรโระทันที
“ฮึๆ ด็อทเขาคิดถึงนายพอดูเลยนะ สิบโทเคโรโระ”คิรูรุพูดเสียงเรียบ
“นี่แก ทำไมถึง....”กิโรโระกำลังจะพูด
“พูดได้สินะ เดาว่านายคงเจอ คิรุมิรันแบบ เก๊ไปแล้วน่ะสิ”คิรูรุต่อคำพูดพร้อมคำถามอีกหนึ่งคำถาม
“ของเก๊เหรอ คุๆ”คุรุรุพึมพำ
“ใช่แล้ว คิรุมิรันของจริงน่ะมีความรู้สึกนึกคิด ไม่ใช่ทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นหรอก”คิรูรุบ่นอุบ
“นี่ เจ้ากบบ๊องเอะอะอะไรกันยะ”นัทสึมิเปิดประตูออกมาบ่นอย่างหงุดหงิด
“อ้าว คุณนัทสึมิ ผมจอมพลคิรูรุ วันนี้จะขอมาอาศัยอยู่ที่บ้านนี้พร้อมกับน้องชาย ถึงจะอาจจะไม่ใช่ของราคาแพงอะไรแต่ได้โปรดรับไว้เถอะครับ”พูดจบคิรูรุก็หยิบกล่องเครื่องประดับสวยๆยื่นให้ซึ่งนัทสึมิก็ยิ้มดีใจ
“ขอบคุณนะ คิรูรุ นายนี่ท่าทางจะมีประโยชน์กว่าเจ้ากบบ๊องเยอะเลย”พูดจบนัทสึมิก็เอากล่องเครื่องประดับขึ้นไปเชยชมบนห้องของตน
“กะ....การเจรจาสำเร็จในพริบตา”เคโรโระพึมพำ
“คุๆคุ จอมพลงั้นเหรอ”คุรุรุพูดพลางมองมาทางคิรูรุ
“ใช่แล้วล่ะ ทางดาวเคโรนส่งชั้นมาช่วยรุกรานด้วยน่ะ”คิรูรุตอบยิ้มๆ
“เอาเถอะ ขอเข้าไปดู ฐานทัพหน่อยนะ”คิรูรุเดินเข้าบ้านฮินาตะไป
“คุณเคโรโระ ต่อไปขอฝากตัวด้วยนะครับ”คิรูรุด็อทหรือที่เคโรโระเรียกว่า มัชกล่าวพร้อมโค้งตัวให้คนในกองร้อยเคโรโระ
“เอ่อ ยินดีต้องรับกลับขอรับ มัช”เคโรโระพูดพร้อมกอดคิรูรุด็อทแน่น
“คุณเคโรโระ ผมอายนะครับ”คิรูรุด็อทหน้าแดงพลางดิ้นให้ตนเองหลุดออกมาแล้ววิ่งลงไปในห้องเคโรโระ


“ฐานทัพกว้างดีนี่ สิบเอกคุรุรุ”คิรูรุพูดพลางมองฐานทัพด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“งั้นเหรอ คุๆ”สิบเอกแห่งกองร้อยเคโรโระมองจอมพลผู้มาใหม่ราวกับจะประเมิน
“ว่าแต่พอจะมีห้องว่างสักห้องมั้ย”จอมพลผู้มาใหม่หันมาถาม
“ก็พอจะมีแต่ห้องนั้น มันมีพืชอวกาศบ้าคลั่งอยู่น่ะ จะเอามั้ยล่ะคุๆคุ”คุรุรุตอบพร้อมกับพาคิรูรุเดินไปที่ห้องแล้วกดปุ่มที่บอกว่า “ห้ามกดนะไม่งั้นพืชอวกาศบ้าคลั่งจะออกมางาบเด้อ”
“ได้สิ”คิรูรุยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับที่คุรุรุปิดประตูลง


“น่าสนุกดีนี่”คิรูรุ ยิ้มพร้อมกับเรียกแขนของคิรุมิรันที่หอคอยคิรูรุเคยใช้ทำลายสิ่งก่อนสร้างรอบตัวออกมา
“มาสนุกกันเถอะ”คิรูรุควบคุมแขนจำนวนมากได้อย่างชำนาญทำให้ตอนนี้พืชอวกาศก็ค่อยๆตายไปทีละต้นโดยที่เจ้ากบสีขาวไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
“คิรุๆสนุกดีจริงๆ โอ๊ะ นั่นโทริไฟด์ร่า”จอมพลสีขาวหันไปเห็นพร้อมกับแขนที่แหลมคมขึ้นด้วยการควบคุมทางสมองของคิรูรุทำให้แขนนั่นพุ่งเสียบร่างของโทริไฟด์ร่าถูกเสียบทะลุจนตายคาที่ไปนอกจากนั้นพืชอวกาศดุร้ายอื่นๆก็เข้ามาโจมตีมากมายแต่ก็ไม่อาจทำอะไรจอมพล คิรูรุได้แม้แต่น้อย


“คุๆ เป็นไงบ้างนะ คุๆ”คุรุรุเปิดประตูเข้ามาแต่เหมือนมีคำว่า “เก็บกวาดเสร็จสิ้น”ลอยอยู่ตรงหน้า
“คิรุ อ๊ะ คุรุรุ ไปบอกสิบโทเคโรโระด้วยว่าขอยืมเคโระบอลหน่อยน่ะ”คิรูรุพูดยิ้มๆ
“คุคุคุ น่าสนใจจริงๆ”สิ้นคำเจ้ากบสีเหลืองก็เดินไปขอเคโระบอลมาให้
“โอ้ ขอบใจนะ”หลังจากรอสักพักคิรูรุก็ได้รับเคโระบอลมาหลังจากนั้นก็เดินเข้าห้องพร้อมปิดประตูไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
“โอเค แล้วล่ะอ่ะนี่ “คิรูรุยื่นเคโระบอลให้พร้อมกับห้องที่กลายเป็นเหมือนห้องของประทานบริษัท
“งั้นขอให้มีความสุขกับการอยู่นะขอรับ ท่านจอมพล”สิบโทเคโรโระพูด
“แหม ไม่ต้องถือยศหรอกนะ เคโรโระที่นี่ชั้นถือเป็นคนในหน่วยเรียกด้วยชื่อชั้นก็ได้นะ”คิรูรุบอกพร้อมเข้าห้องไป
“คิรุ เพโคปองนี่ก็ไม่ได้น่าเบื่อเหมือน ดาว 138ดวงที่ทำลายไปนี่นา งั้นจะขออยู่ที่นี่สักพักก็แล้วกัน”จอมพลพึมพำในห้องด้วยรอยยิ้ม

สนุกมาก ดีนะเนี่ยที่ยังไม่ทำลายโลก แต่ทำลายไป 138 ดวง!!

สนุกมากเลยครับ +1ให้เลย